Hoe je een bal in de kruising moet schieten, daar wist oud-profvoetballer Rodney Cairo alles van. Maar jongeren met complexe problemen helpen, dat was onbekend terrein. Toch gaf Parlan hem de kans om zich binnen de jeugdzorg te ontwikkelen. Dertien jaar en meerdere functies later werkt hij nog altijd met veel plezier en enthousiasme bij Parlan.
“Na mijn voetbalcarrière kreeg ik van mijn re-integratiecoach een berichtje. ‘Ik zie wat in jouw regio voorbijkomen. Is dat wat voor je?’ Dat was een opleiding voor beginnend groepsleider bij Parlan. Ik heb gereageerd en werd aangenomen. Dat verraste me. Bij FC Utrecht had ik wel wat projecten met jongeren gedaan maar verder was ik totaal onbekend met jeugdzorg. Dat ze me de kans gaven, daar ben ik nog steeds dankbaar voor. Ik heb het met beide handen aangegrepen. Dat zit in me. Als ik iets begin, wil ik er alles uithalen.
Ik ben nu jeugdzorgmedewerker en begeleid jongeren een-op-een. Dat heb ik vanaf het begin voor ogen gehad. Het is prachtig werk. En uitdagend. Veel jongeren die we begeleiden, zitten niet op hulp van buitenaf te wachten. Hoe maak je dan contact? Ik zet laag in. Ik kom niks verkopen. Ik ben gewoon geïnteresseerd en vind het leuk om mensen te leren kennen. En ik vind het leuk als ze mij een beetje leren kennen. Doordat ik open en eerlijk ben, ontstaat er vertrouwen. Dan kunnen we samen ergens aan werken.
“Het begint met dromen”
Bij de meeste mensen die iets willen, begint het met dromen. Daarom ben ik ook altijd op zoek naar de passie en dromen van jongeren die ik begeleid. Zo kan ik teruggeven hoe het bij mij is begonnen. Ik wist al jong dat ik profvoetballer wilde worden. Ik zat er helemaal in, droomde erover en deed er alles voor. Dat geef ik ze mee: vanzelf gaat niets. Bij Parlan heb ik veel trainingen en opleidingen gevolgd en allerlei functies gehad. Dan kom je ergens. Het heeft geresulteerd in een hele leuk carrière na het voetbal.
Met mijn collega’s bij Parlan heb ik het echt getroffen. Er is veel kwaliteit, creativiteit en inspiratie om me heen. Ik kan met mijn collega’s over elk onderwerp praten. Er is altijd wel iemand die je kan helpen. We zien elkaar ook regelmatig in teamverband. Daar haal ik veel energie uit. We hebben het over het werk. We delen onze ervaringen, we bespreken een case, dat soort dingen. En ik maak altijd wel even een babbeltje met deze of gene. Hoe is het nou? Waar ben je mee bezig? De verbondenheid is groot. Collega’s met wie ik veel werk, voelt als familie.”
Rodney Cairo
Jeugdzorgmedewerker